Wie was je favoriete leraar of lerares op school en waarom? Ik wed dat je het antwoord meteen weet. Dat was mevrouw of meneer (vul maar in). Waarom? Zeer waarschijnlijk omdat die persoon boeiend was. Omdat die persoon de mooiste verhalen kon vertellen en daarmee je aandacht vasthield. Waardoor je ook nog eens het gevoel had dat je het meest leerde.
Zo was ik afgelopen juni een middagje terug op mijn middelbare school. Geloof het of niet, de leraar die met stip is gekozen als de leukste leraar gaf wiskunde! Ik heb nooit bij hem in de klas gezeten maar op de reünie heb ik een les bij hem gevolgd en ik snapte het helemaal waarom hij heeft gewonnen. Want wat deed hij: een verhaal vertellen.
Infot(r)ainen
Zo zie je maar, zelfs als leraar wil je entertainen en niet alleen teachen. Infotainen of zelfs infotrainen noemen we dat. Dat kan o-ver-al en het is een vaardigheid die je als ondernemer onder de knie wilt hebben.
Lees de verhalen maar eens die bijvoorbeeld accountants, juristen en professoren delen. Hoe belangrijk de materie ook is, je haakt meteen af als het droogstoppel-verhalen zijn. Zonde, want wat je wilt vertellen is interessant, maar als je alleen maar droge feiten, cijfertjes en wetenschappelijke termen gebruikt, dan luistert er niemand naar je.
Ik zie zoveel ondernemers de fout maken dat ze denken dat ze in een serieuze business zitten en dat ze dus ook constant moeilijke woorden moeten gebruiken. Vooral zakelijk zijn. En zoveel mogelijk informatie geven. Want daar ga je klanten mee trekken.
We zijn allemaal mensen
Wrong, fout, niet waar! Ik hou altijd in mijn achterhoofd dat de belangrijkste mensen, de hoogste functionarissen en de meest onbereikbare types altijd gewoon mensen zijn. En mensen willen vermaakt worden. Ja, ook Kim uit Korea, ook Elon en ook koning Willem Alexander. Als ze saaie rapporten willen lezen, dan kijken ze wel even op hun bureau.
Maar als ze op sociale media zitten of websites bezoeken, dan willen ze zich vooral aangesproken voelen. Herkent de schrijver zich in een probleem wat ik heb? Heeft die ondernemer meegemaakt waar ik nu tegenaanloop en hoe heeft hij/zij het opgelost? Vóélt die persoon wat ik heb meegemaakt en geloof ik dat ook?
Droogstoppel
Op internet beschik je alleen over woorden. Zeker in teksten, maar ook in video’s of geluidsbestanden. Video’s kun je nog iets opleuken met beelden, maar ook daar is wat je zegt en hoe je het zegt het belangrijkst. Maak niet de vergissing om alleen maar te gaan preken als Daphne Droogstoppel. Dan ben je je bezoeker meteen kwijt. Saaaaaaaiiiiii. Gaap en door naar de volgende.
Daarom zorg ik er altijd voor dat mijn teksten infotainment bevatten. Ja, ik geef wel degelijk tips en een oplossing. Maar ik ga los op het probleem. Sterker nog, met mijn dikke duim maak ik het nog een tikkeltje erger dan het was. En dat mag. Dat weten je lezers heus. Dat er een dramatisch sausje overheen is gegaan. Maar dat doet niks af aan het feit dat de basis van het verhaal wel echt is. En ook zo voelt.
Niet te joviaal!
Afgelopen week kreeg ik 2 aanvragen van ondernemers die graag willen dat ik teksten voor ze schrijf. En beiden gaven aan dat ze natuurlijk niet al te Popie Jopie wilden worden. Het mocht niet joviaal worden. En het taalgebruik moest wel passend zijn bij de doelgroep. Aan de ene kant snap ik dat natuurlijk helemaal. Maar ook al is je doelgroep advocaten, of directeuren van bedrijven of de keizer van China. Dat is hun beroep. Maar je schrijft voor mensen.
Wel te joviaal!
Kun je ook te ver gaan? Jazeker. Ik volg iemand op Instagram (ik ga geen naam noemen) en zij vliegt in mijn ogen volledig uit de bocht. Daar moet je zoeken naar ‘normale’ woorden. En voor de rest is het allemaal verbasterd Engels en heel veel hype-woorden. Heel eerlijk: dan snap ik er niks meer van en het leest ook gewoon niet lekker. Die dame stoot mij af en dat is precies haar bedoeling. Want zij wil mij helemaal niet als klant als ik haar gebrabbel niet begrijp.
Dus ja, je kunt ook te ver gaan, maar als jij nu al tegen mij zegt dat het niet te joviaal moet zijn, dan denk ik niet dat we die grens ooit gaan passeren. Zie het als dat je je lezer op een terrasje ontmoet. Dan ga je toch ook niet de meest zware verhalen vertellen en precies uit de doeken doen hoe het werkt. Ook zo’n misser, want feitelijk ga je dan meteen coachen. Nee, je vertelt het liefst wat er gebeurd is. Wat was het probleem? Hoe kon jij helpen? Wat heb je gedaan om het probleem op te lossen en hoe is het nu?
Dát vertel je. En als je gesprekspartner op dat moment denkt ‘hè, dit verhaal is vergelijkbaar met een gevalletje dat ik nu met X heb. Zou jij me in deze situatie ook kunnen helpen?’ Dan heb je ze. Dan roep je heel hard ‘Ja’. Maar voordat je die vraag krijgt moet je wel eerst even de aandacht hebben gekregen en vooral ook die aandacht vast hebben weten te houden.
Zorg dat je ideale klant weet dat jij kunt helpen
Hoe doe je dat? Met infotainment. Niet met alleen entertainment (dat is inderdaad te joviaal) en niet met teachen (dat is te saai), maar met mensen vermaken met echte verhalen. Verhalen die ze raken. Als mens en niet als koning, keizer of manager.
I rest my case. Ik hoor graag van je of je het met me eens bent (of niet natuurlijk, dat mag ook). En wil jij ook hulp bij infotaining teksten schrijven, dan ben ik er voor je.
Liesbeth
PS: Ja, als je met mij werkt dan kan het gebeuren dat ik vragen of opmerkingen van jou gebruik als inspiratie voor mijn blogs. Omdat jij mijn doelgroep bent. En omdat ik dingen zie bij mijn doelgroep waar ik de oplossing voor heb. Yes, dan gebruik ik jouw situatie als voorbeeld. Maar nooit met je naam en nóóit als leedvermaak. Wel met een beetje drama, want dat is wat mijn lezers toch het leukst vinden. Waar ze van aan gaan. En jouw lezers dus ook.