So hee, dat heb ik geweten. Mijn blog van 2 weken terug was met stip de blog waar ik de meeste persoonlijke reacties op heb gekregen. Vooral van mensen die toegaven dat ze zelf veel moeite hadden met ontvangen, omdat in hun opvoeding juist gehamerd werd op ‘geven’ en niet op ‘ontvangen’.
Vandaag heb ik weer een nieuwe observatie voor je: Netflix is mijn grote vriend en ik zie de ene na de andere interessante serie. Op dit moment ben ik ‘Life After Death’ aan het kijken van Tyler Henry. Tyler is een beroemd medium die contact legt met overledenen om het rouwproces voor de achterblijvers te verzachten.
Oplichting of?
Geen idee of het echt allemaal waar is, wie weet zit ik wel naar een van de grootste scams ooit te kijken. Net als toen ik verbaasd was dat Char een oplichtster was ?. Maar laat ik het zo zeggen ‘als wat Tyler zegt en doet waarheidsgetrouw op is genomen, dan communiceert hij blijkbaar echt met overledenen’. Het gaat zelfs zo ver dat hij op momenten een naam zegt en dat dit precies de naam is van de persoon waar de achterblijver mee wil praten.
Wat ‘Life After Death’ zo interessant maakt is dat Tyler zelf met grote vraagstukken rondloopt. Zijn moeder weet nog maar kort dat zij niet de dochter is van de vrouw waarvan zij bijna haar hele leven heeft gedacht dat dit haar moeder was. Ze is blijkbaar door haar echte moeder weggegeven aan deze vrouw en niemand weet waarom. Haar biologische broers en zussen hebben hun hele leven naar hun verdwenen zusje gezocht en nu willen ze antwoorden.
Tadaaaa en dan blijkt het neefje/de zoon van dit zusje een beroemd medium te zijn. Hoe simpel zou het zijn als Tyler ‘even’ zijn overleden grootmoeder oproept en vraagt ‘hé, waarom heb je mijn moeder weggeven?’ Helaas, helaas, dat lukt dus niet. Tyler zegt zelf dat hij volkomen open, onbevooroordeeld en zonder emoties aanwezig moet zijn en dán krijgt hij dingen door. Maar als hij zelf té betrokken is, lukt het niet.
Tyler’s Kryptonite
Hij wringt zich in behoorlijk wat bochten en hij krijgt het niet voor elkaar. Op een bepaald moment heeft hij het over Kryptonite en Superman en dat zijn gave voor hem als Kryptonite is. Voor wie het niet weet, Kryptonite is een stof die aanwezig is op de planeet waar Superman vandaan komt. En dat Kryptonite ONTNEEMT Superman zijn krachten. Voor Tyler is het Kryptonite dat hij zelf emotioneel betrokken is bij een vraagstelling.
Ik kan me zo goed voorstellen hoe frustrerend dat is. Heb je al zoveel mensen geholpen en kun je jezelf niet helpen. Hoe chips is dat! En ik herken het ook bij mezelf. Ik heb al zoveel klanten geholpen met het promoten van hun producten en diensten. Facebookadvertenties gedraaid waar waanzinnig goede resultaten behaald werden en waar grote bedragen mee verdiend zijn.
Mijn Kryptonite
En als ik voor mezelf een Facebookadvertentie draai dan gebeurt er zo goed als niets. Dan gooi ik daadwerkelijk mijn geld in een bodemloze put. Wat is de oplossing (in mijn geval, maar misschien herken je je erin)? Dat ik zelf andere specialisten in moet schakelen om mij te helpen. Is dat zuur? Yep, dat is zuur. Maar het is niet anders.
Maar het zit in precies dezelfde hoek als bij Tyler. Feitelijk staat hij gewoon te dichtbij. En dat geldt voor mij ook. De producten en diensten die ik zelf heb gemaakt, daar heb ik met mijn neus boven gestaan. Sterker nog, ik ben er helemaal ingezogen. Ik kan niet meer objectief zijn en daar gaat het fout. Je hebt gewoon iemand nodig met een frisse blik. Iemand die zegt ‘weet je wat ik mis’ of ‘heb je hier al aan gedacht?’ of ‘waarom leg je niet wat meer de nadruk hier op’. Die frisse blik heb je gewoon nodig.
Zeg jij nu ‘dat heb ik ook’? En wil je dat ik als neutrale buitenstaander en vooral als specialist meekijk met je teksten en/of je aanbevelingen? Of ze zelfs voor je schrijf? Dat kan, mail me op liesbeth@vabenesupport.nl en dan houd ik zeer binnenkort een reading met je ?.
Maak er een mooie dag van!
Liesbeth