Deze blog gaat NIET over dat ik een of ander aanbod heb en dat ik je nu vertel dat je nog mee kunt doen. Deze blog gaat over heel iets anders, over letterlijke ruimte.
O, maar er is nog ruimte
Anderhalf jaar geleden zijn wij verhuisd van een groot huis (met 5 slaapkamers) naar een klein huisje (met 1 slaapkamer en een klein werkkamertje). En we hebben nog steeds visite die ons huis voor het eerst ‘af’ ziet. Keer op keer zegt deze visite hetzelfde ‘o, maar er is nog ruimte’.
Wat is er gebeurd? Voor deze verhuizing hebben wij zeker 70% van onze spullen weg moeten doen. Kon niet mee. Ben ik ook heel eerlijk in, in ons grote huis hadden we de kamers keurig gevuld en hadden we veel spullen.
En nu niet meer. We hebben zelfs andersom moeten werken. Het was niet de vraag ‘wat wil ik allemaal bewaren (en dus liever niet weg doen)’. Nee, de vraag was ‘wat hebben we nodig’ en de rest kan dus niet mee. Die rest hebben we:
- Verkocht op Marktplaats;
- Naar de kringloopwinkel gebracht;
- Weggegeven.
Wat hebben we nog wel?
Nu hebben we in onze woonkamer 1 grote kastenwand en een keuken met best wat kastruimte. Boven hebben we alleen een schoenenkast, een sportkast, een kledingkast en een boekenkast. Alle boeken staan in de boekenkast, alle keukenspullen liggen in het keukengedeelte enzovoorts en zo verder. Zo hebben de gerubriceerde spullen allemaal hun vaste plek.
Onze ‘restspullen’ liggen in de kastenwand in de woonkamer. Bijvoorbeeld spullen voor de hond, mijn naaimachine, voorraadspulletjes en ook lege flessen/afval. Het heeft allemaal een eigen plank in deze kast. Maar het leuke is dat er in die kast nog best veel ruimte is.
De handen van onze bezoekers jeuken en sommigen gaan ook meteen graaien. ‘Als je deze plank een gaatje verzet en die ook, dan kan er nog een plank bij.’ Of ‘als je dit een beetje opzijzet dan kan je dat allemaal ook nog op deze plank kwijt’. Kun je een hele plank leegmaken en daar wat anders zetten.’ Maar weet je wat de grap is? Dat hoeft helemaal niet. We hoeven niet te stampen om al onze spullen kwijt te kunnen. We hebben niet meer nodig dan dit.
Missen we dingen?
Missen we dan nooit iets? Ja, zeker wel. Maar ik denk serieus dat we in anderhalf jaar minder dan 10x hebben gehad dat we iets zochten en dat we het niet meer vonden omdat het weg was. Zo was ik dit weekend onze cakeschaal kwijt. Die hadden we dus echt niet meer. Dan maken we de afweging ‘gaan we die bij de kringloopwinkel kopen of hebben we het niet nodig?’ Nah, niet nodig toch, kan ook op een bord. Dus er komt geen nieuwe cakeschaal.
We zullen doorgaan
Ondertussen ruim ik nog steeds op. Gisteren heb ik een nieuwe slag gemaakt in mijn kledingkast. Heb ik de balans opgemaakt voor deze zomer. Ik heb 6 ‘topjes’ (shirtjes zonder mouwen), 6 shirtjes met korte mouwen, 3 zomerse jurkjes en 7 broeken die als korte broek kunnen dienen (van kniebroek tot echte korte broek). Is meer dan genoeg om de zomer door te komen lijkt mij. Mijn lief vond het zelf veel, maar zo ver wil ik niet gaan 🙈.
Als je dan dat zielige hoopje kleding in de kast ziet liggen moet ik wel lachen. Want ja, daar kan nog heel veel bij. Maar dat ga ik niet doen. En stiekem ben ik blij en trots dat als ik deze zomer op retraite ga dat ik dan niet hoef te kiezen. Als ik zou willen, kan ik al mijn zomerkleding meenemen in onze handbagagekoffer. En dan heb ik nog ruimte over ook.
Qua spullen heb ik het goed op orde, al zeg ik het zelf. Nu de rubriek tijd en de rubriek wat wel doen en wat niet doen (qua werk en activiteiten) nog. Daarover volgt binnenkort meer. Want ik heb zulke mooie mensen ontmoet die me helpen om daarin prioriteiten aan te brengen. Sowieso nog een keer een shout-out voor Ann, maar Maarten mag ook zeker niet ontbreken. Wordt vervolgd dus en ondertussen wens ik je een opgeruimde zondagochtend toe.
Ik zie je!
Liesbeth