Een van de vragen die ik vaak krijg is: zie jij nu altijd scherp, sinds je zonder bril leeft en met de Bates-methode bezig bent?
Het eerlijke antwoord is: nee. Ik zie heel vaak níet scherp.
Misschien is dat niet wat je verwacht. Veel mensen beginnen met de Bates-methode omdat ze hopen om altijd haarscherp te kunnen zien. En eerlijk is eerlijk: dat is ook wat iedereen het liefst zou willen. Maar de werkelijkheid is dat mijn zicht, nu ik bijna twee jaar zonder bril leef, nog steeds niet altijd helder is.
Goed genoeg om alles te doen
En dat vind ik helemaal niet erg. Ik zie namelijk goed genoeg om alles te doen wat ik wil doen.
Ja, er zijn kleine dingen die lastig blijven. Een draad door een naald halen bijvoorbeeld. Dat kan ik niet. Ik gebruik daar hulpmiddelen voor. Het oog van de naald zie ik simpelweg niet. En zo zijn er meer kleine details die ik soms mis.
Maar ik heb geleerd om daarmee om te gaan. Soms kies ik voor een andere oplossing. Soms pas ik een Bates-techniek toe: even mijn ogen ontspannen, beter licht pakken, rustig ademhalen. Dan lukt het vaak ineens wel.
Zie je altijd scherp? Nee, ogen veranderen continu
Dr. Bates beschreef al dat de sterkte van je ogen gedurende de dag varieert. Hij deed proeven waarbij hij de ogen van mensen en dieren onderzocht met een retinoscope***. Hij zag dat de sterkte voortdurend veranderde: een baby kon het ene moment bijziend zijn, daarna verziend en even later weer ‘normaal’ zicht hebben.
Dat is ook logisch. Je ogen zijn organen, net als de rest van je lichaam. Soms werken ze beter, soms wat minder.
Veel mensen kiezen ervoor om dat te corrigeren met een bril, lenzen of zelfs een operatie. En dan kun je soms zelfs 150% zien. Daar heb ik eerder een blog over geschreven. Maar is dat de natuurlijke manier van zien voor je ogen? Of hebben we de lat simpelweg heel hoog gelegd en denken we dat dat extreem goede zicht het nieuwe normaal is?
In de tijd van Bates waren er trouwens ook mensen die zonder bril méér dan 100% zagen. Dat betekent alleen maar dat je iets vanaf een grotere afstand kunt zien dan de standaard die afgesproken is met de Snellen-kaart.
Waarom ik zonder bril leef
Dus zie ik altijd scherp? Nee.
Maar waarom kies ik er dan tóch voor om zonder bril te leven?
Omdat ik me zóveel beter voel zonder bril.
Mijn hele leven is veranderd:
- Ik voel me rustiger, blijer, vrijer;
- Ik zie veel meer kleur en diepte;
- Mijn tunnelvisie is verdwenen: ik zie nu wél wat er aan de zijkant gebeurt. Daardoor schrik ik niet meer zo vaak omdat ik dingen niet gezien heb.
Voor mij weegt dat allemaal veel zwaarder dan de momenten dat ik niet scherp zie.
Is dit ook iets voor jou?
Ik kan me voorstellen dat je denkt: als je niet altijd scherp ziet, dan wil ik het niet. Helemaal prima. Dit is ook niet voor iedereen.
Maar misschien herken je je juist in mijn verhaal. Misschien wil jij ook ontdekken hoe het voelt om zonder bril te leven. Om rustiger, blijer en vrijer te kijken. Dan is dit pad misschien wél iets voor jou.
Wat je mag verwachten als je met mij werkt
Als je met mij aan de slag gaat, dan leer je niet om in één keer perfect scherp te zien. Dat klinkt misschien wat teleurstellend, maar eigenlijk is het heel bevrijdend.
Het gaat er niet om dat je na één sessie of na vier lessen zegt: ‘Zo, nu zie ik scherp en dat blijft altijd zo.’
Zo werkt het simpelweg niet, al kan het natuurlijk gebeuren dat je heel snel al een moment hebt waarop je alles (waarschijnlijk even) haarscherp ziet. En dat is prachtig. Maar wat we vooral doen, is leren hoe je kunnen ogen werken, en hoe je ze kunt helpen om zich te ontspannen.
Tijdens de lessen richt ik me niet op een eindresultaat dat voor altijd vaststaat, maar op wat er nú verandert. Je leert technieken waarmee je ogen tot rust komen, waarmee je makkelijker kunt schakelen tussen dichtbij en veraf en waarmee je steeds vaker momenten van beter zicht ervaart. Die momenten worden na verloop van tijd langer, vaker, natuurlijker.
En dan merk je dat het niet meer alleen gaat over ‘scherp zien’, maar over anders zien. Over rustiger kijken. Over vertrouwen in je ogen.
Dus nee, het is geen kwestie van een paar lessen en klaar. Dat kan wel. Dokter Bates heeft meerdere casussen beschreven waarin mensen met 1 les voor altijd ‘genezen waren’, maar dat waren zelfs in zijn tijd uitzonderingen.
Wat reëler is om te verwachten is dat je technieken leert, dat je die toe blijft passen (en dat wil je ook, omdat het zo fijn voelt) en dat je gaat merken dat je zicht in de loop van de tijd verbetert. Zo werkte het in ieder geval bij mij.
Twijfel je nog? Begin gewoon klein. Zet je bril eens af tijdens een wandeling of thuis. En als je merkt dat je meer wilt leren, dan begeleid ik je graag verder.
Ik zie je!
Liesbeth
*** Wat een retinoscoop doet:
Een retinoscoop schijnt licht in het oog, zodat de onderzoeker de weerkaatsing van dat licht op het netvlies kan zien. Aan de hand daarvan kan hij bepalen of iemand bijziend, verziend of astigmatisch is.
Dr. Bates gebruikte de retinoscope om te laten zien dat de brekingssterkte van het oog voortdurend verandert, zelfs bij dezelfde persoon, van moment tot moment. Kortom: iemand kan het ene moment verziend zijn en het andere moment bijziend bijvoorbeeld.
Dat is ook 1 van de redenen waarom dokter Bates brillen afkeurde. Want als jij een een bril hebt om je verziendheid te corrigeren en je bent op een bepaald moment bijziend, dan klopt je bril helemaal niet. Maar je ogen moeten wel om de sterkte van de glazen heen werken.