Vooraf en niet achteraf!

Het is alweer 22 jaar geleden dat Rinie en ik voor de eerste keer op vakantie gingen en toen kreeg ik meteen al een fantastische tip van een van onze medereizigers. Hij zei:

‘wat veel mensen fout doen is dat ze pas op de laatste dag een flinke fooi neerleggen voor de schoonmakers. Terwijl je daar juist op de eerste dag mee moet starten en steeds weer fooien neer blijft leggen.’

Waarom? Daar heb je de hele vakantie plezier van en misschien nog wel belangrijker: je geeft de schoonmakers de kans om je te bedanken. Ik kan me heel goed voorstellen dat die mensen het jammer vinden als ze een flink cadeau vinden en dat ze niets terug kunnen doen omdat je al weg bent.

Wij zijn het vanaf dat moment gaan doen en ik vind gewoon dat het zo hoort. Als mensen goed werk doen dan mogen ze daarvoor beloond worden.

Het idee vooraf

Nu had ik afgelopen week op werkgebied een bijzondere situatie. Ik ga mijn websites helemaal ombouwen en ik heb wel de visie voor hoe het moet worden, maar ik zie er enorm tegenop om het zelf te bouwen. Ik zie het alweer helemaal voor me dat ik uren, weken, maanden zelf aan het bouwen ben. En tijd die ik in mijn eigen website steek kan ik niet gebruiken voor mijn klanten.

Daarom heb ik een oproep in onze VA-groep gezet en ik kreeg een naam door van iemand die mij zou kunnen helpen. Ik had een goed gesprek met hem en hij zou me een offerte sturen. Die kreeg ik en ik schrok en dacht meteen ‘dit kan echt niet’. Het was een vaste projectprijs en deze tovenaar offreerde 10 uur voor al dat werk waar ik zo tegenop zag. Tegen een uurtarief van € 45,-. Yep, dat waar ik als een berg tegenop zag kon ik voor in totaal € 450,- uit handen geven.

De praktijk achteraf

Ik voelde me er meteen ongemakkelijk bij, want ik wist dat dit nooit zou kunnen. En ja hoor, hij ging voor me aan het werk en dag in dag uit ontving ik mails met vragen over bugs die niet even snel opgelost konden worden. Maar ondertussen zag ik wel hele mooie dingen uit zijn handen komen.

Vorige week heb ik dus maar eens een video voor hem gemaakt. In die video heb ik hem verteld dat we dit zo niet gaan doen. Ik ga NIET die € 450,- betalen, ik ga hem MEER betalen. Veel meer. Omdat het niet meer dan terecht is voor wat hij allemaal voor me aan het doen is.

Het hoge woord kwam er meteen uit, ja het viel tegen allemaal. Hij had al meer dan 6 uur besteed aan een klein stukje van de taak en het grootste stuk moest nog komen. Hij ging het dus never nooit niet redden met die 10 uur die hij gezegd had.

Eigen schuld dikke bult (of toch niet)

Aan de ene kant kun je natuurlijk zeggen ‘dom van hem, had ie het maar beter in moeten schatten.’ En dan genieten van het feit dat ik daadwerkelijk op een dubbeltje op de eerste rang kon zitten.

Maar dat wil ik gewoon niet.

  • Ten eerste voelt het niet goed, als iemand zo hard voor me werkt en zo zijn best doet, dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen ‘dikke vette pech voor jou’.
  • Maar er speelt nog iets anders. Als iemand zo uit de uren begint te lopen, dan kan het niet anders dan dat hij niet meer het maximale eruit gaat halen. Dan gaat hij echt alleen het minimale nog doen wat hij beloofd heeft en niks meer.

Door tegen hem te zeggen dat ik veel meer ga betalen heeft hij weer nieuwe moed gekregen. Wordt hij weer creatiever en is hij enthousiast voor me aan het bouwen. En daar gaat het uiteindelijk om. Dat er een website komt waar ik helemaal blij van word.

Wanneer komt die website? We zijn nog aan het bouwen, maar het gaat niet lang meer duren. Hou mijn berichten in de gaten en je bent de eerste die het hoort/ziet.

Geniet van je zondag,
Liesbeth

Plaats een reactie