Beleefdheidsvormen, als kind heb ik ze echt wel meegekregen maar eigenlijk alleen voor ‘vreemden’. Ik zeg altijd U tegen oudere mensen en zeker als ik ze niet ken. Maar tegen familie heb ik dat nooit gedaan. Niet tegen mijn opa’s en oma’s, niet tegen mijn ouders en niet tegens ooms en tantes. Want hé, we zijn familie toch!?!
jU?!?
Dat heeft hilarische situaties opgeleverd met een oom en tante, want hun zoons (dus mijn neefjes) zeiden wel consequent U tegen hun ouders. Als ik iets tegen mijn oom en tante wilde zeggen en er zat een persoonsvorm in, dan ging ik twijfelen. En als ik dan iets zei, begon ik met de j van je of jij, dacht ik na en maakte ik er toch U van en werd het dus jU. Wat is dat nou voor een woord?
Helaas ben ik niet de enige die hier mee worstelt. Ik zie het regelmatig op websites dat je het ene moment aangesproken wordt met jij, je, jullie, jou en jouw en als het spannend wordt dan komt ineens de U door de bocht.
Het voelt afstandelijk
Zo moest ik erg lachen om een mail van mijn sportclub waarin aangekondigd werd dat er een prijsverhoging ging komen. Eerst krijg je een stuk over dat het niet goed gaat en dan is alles nog je en jij. Maar als de aap uit de mouw komt en de zin volgt dat ze genoodzaakt zijn om de prijzen te verhogen, staat er ineens U.
Sowieso vind ik het heel gek als ik in een mail met U aangesproken word terwijl dat tijdens persoonlijke contacten nooit zo is. Bijvoorbeeld op diezelfde sportschool. Daar gaan de beheerders/begeleiders heel los en vriendelijk met ons om. Vaak een geintje en altijd je en jij. En dan krijg ik een mail en is het ineens U. Dat voelt heel raar en het is ook meteen zo afstandelijk. Alsof er geen wij meer is.
Maak de afstand klein
Wat ik altijd adviseer: maak de afstand zo klein mogelijk en beweeg je naar je klanten toe. Ik zou altijd voor je kiezen, tenzij je echt denkt dat dit niet kan. En vraag je even af of dat laatste echt waar is. Zo bezocht ik een website van een notariskantoor waar ze consequent je en jij doorgetrokken hadden. Je zou kunnen denken dat dit niet passend is voor een notariskantoor (of advocaten of een ziekenhuis of de overheid). Maar we zijn allemaal mensen en we willen van mens tot mens benaderd worden toch? En daarin kun je best beleefd blijven zonder het woord U te gebruiken.
Geen ‘jij jouw’ alsjeblieft
Nog wel 1 dingetje waar ik de kriebels van krijg en dat is het te vaak gebruiken van het woord ‘jij’ of dat er zelfs staat ‘jij jouw’ (en daarna natuurlijk een woord als fiets, ‘dat jij jouw fiets altijd op slot zet’ bijvoorbeeld). Dat vind ik zo lelijk staan. Het woord ‘jij’ daar zit een soort knauwklank aan het eind en ik kies dus liever voor je. Dat klinkt en leest zachter.
Als je achter jij ook nog eens het woord jouw zet dan zijn het helemaal 2 knauwklanken achter elkaar. Tip 2 is dan ook om zinnen hardop aan jezelf voor te lezen en dan hoor je wel wat zachter klinkt en wat niet.
Tot zover deze lezing ?. En nu mijn vraag aan jou: wat heb jij gekozen in je communicatie, jij of u? En hoe voelt dat? Niet alleen voor jou, maar vooral voor je klanten. Want dat laatste is het allerbelangrijkste, wat je klanten hierbij voelen en of het ze dichter bij je brengt of dat je ze op afstand houdt. Met alle gevolgen van dien ?.
Ik lees je antwoord graag.
Geniet van je dag,
Liesbeth