Vorige week heb ik mezelf een cadeautje gegeven: een veganistische retraite. Een weekje eruit en terug naar de broeders van Huijbergen. Het was een feest van herkenning en heerlijk om er weer te zijn.
Maar goed, dat veganisme. Nee, ik ben geen veganist, maar ik wilde het wel een eens meemaken. Of het een beetje te doen is. Het korte antwoord is ‘jazeker’. Het lange antwoord lees je hieronder.
Veganistisch
We hebben een paar mooie dagen beleefd met een fijne groep. Veel gekookt, nog meer gewandeld en vooral ook veel tijd in de permacultuur-tuin doorgebracht. Supergezond gegeten en heel erg lekker. Mannekes, als je weet wat je doet als je veganistisch kookt, dan is het echt smullen.
Wat we ook gedaan hebben is praten, discussiëren om precies te zijn. En de eerste dag werd de knuppel meteen in het hoenderhok gegooid (niet letterlijk natuurlijk, want dat doen veganisten niet, knuppels in hoenderhokken gooien 🐓). Er was namelijk iemand met leren schoenen aan. En er werd meteen een vraag gesteld. Of zij een echte veganist was, want ze had leren schoenen aan.
Wanneer ben je een echte?
Met rode koontjes verontschuldigde deze dame zich en zei ‘ik ben 10 jaar veganist en deze schoenen zijn 15 jaar oud. Ze zijn nog goed en daarom gooi ik ze niet weg.’ De vrouw die de opmerking gemaakt had zei direct ‘sorry, dat kan natuurlijk ook’. Maar de toon was wel gezet. Zo hard en oordelend kan het er dus aan toe gaan. En ik denk dat we daar heel voorzichtig mee mogen zijn.
Er was ook een andere vrouw die vertelde dat ze er 10 jaar over had gedaan. Van 1x per week geen vlees naar helemaal veganist worden. Dat kan ook en daar mogen we allemaal onze eigen weg in vinden. Met grote en kleine beslissingen.
- Nemen we nog medicijnen die op dieren zijn getest?
- Kopen we nog leren schoenen?
- Wat doen we wel en wat doen we niet?
En ondertussen is iedere keuze die we diervriendelijk maken er eentje.
Onverwachte bonus
Al met al was het een vermoeiende en inspirerende week en heb ik genoten van het pure eten. Met een onverwachte bonus. Ik heb namelijk al jaren last van eczeem in mijn oren en daar heb ik ook al verschillende keren ‘kuurtjes’ voor gehad van de huisarts. Heeft nooit blijvend geholpen en ik had het maar geaccepteerd. Maar… na 2 dagen puur eten was het weg en mijn oren zijn nu nog steeds schoon.
Alleen al daarom wil ik het volhouden. Op mijn manier. Of ik daarmee een echte ben of niet maakt niet uit. Iedereen mag kiezen voor wat goed voelt. Ik zie daarin overeenkomsten met het weer genezen van je eigen ogen. Sommigen zijn daarin zo streng in de leer. Willen zo veel. Doen zo veel. En als ze al die dingen niet doen, dan doen ze het FOUT.
Er is echter geen goed of fout. Het is een proces. En zo lang je onderweg bent en stapjes maakt, doe je het goed. Daarom wijs ik je toch nog even op een mogelijk eerste stapje. Dat stapje dat je inspireert als je ziet dat het werkt. Letterlijk (dat zien 🤓).
Weer zien met je eigen ogen, start hier
Ik zie je!
Liesbeth
PS: De foto die ik bij deze blog deel laat zien wat we op de laatste dag gegeten hebben. Een overheerlijk buffet.