Domweg gelukkig in een camper

Domweg gelukkig in een camper, dat staat op het vision board dat ik gemaakt heb voor het jaarprogramma van Michael Pilarzcyk. Er stond nog meer op, namelijk dat ik een blotevoetenpad wilde lopen. Dat vond ik ook al niks. Met de nadruk op ook. Maar even terug naar die camper.

Afgelopen donderdag ben ik officieel gestopt als VA en we hadden onszelf een cadeautje gegeven om dit heugelijke feit te vieren. Het stond al jaren op ons verlanglijstje en nu ging het gebeuren: we huurden een camper. Een buscamper om precies te zijn. In de advertentie stond dat dit zo’n fijne camper was, want hij was 40 centimeter langer dan een gewone buscamper. Dus met een vast bed. ‘Lekker, kun je er meteen induiken’ stond er nog.

Domweg gelukkig in een camper, kom maar door!

30 juni was het zo ver. Man, hond en ik, we waren helemaal klaar voor een 6-daagse roadtrip met als startpunt het altijd bruisende Renesse. Toen ik de camper voor het eerst zag schrok ik. Wat was het allemaal klein. Maar hop, spullen inladen en gaan.

Vanaf nu wordt het slapstick. Want wat we totaal niet verwacht hadden was dat onze hond Pip doodsbang was in de rijdende camper. Ze heeft de hele rit naar Renesse zitten bibberen en beven. Eenmaal in Renesse hebben we haar zo snel mogelijk uit de camper gelaten. Maar je raadt het zeker al: toen wilde ze er niet meer in. Totdat ze snapte dat ze op bed mocht liggen en slapen. Want er was werkelijk geen andere plek voor haar waar ze comfortabel kon liggen.

Daar ging de luifel, berenkoud en chemische oorlogsvoering

Dat comfortabel werd een dingetje. Want met een camper leef je liefst buiten. Zaten we dan onder onze luifel, in de regen, het waaide best hard en dat maakte het koud. En Pip kreeg de kolder in haar kop en tijdens haar doldwaze dagelijkse 5 minuten trok ze met de lange lijn een staander vanonder de luifel en stortte de hele boel in elkaar.

Toen kwam de eerste nacht, met 2 volwassenen en een hond op het toch wel minuscule bed. De hond lag heerlijk tussenin. Maar ik lag tegen de zijkant van de bus en mijn rug werd ijskoud. En mijn lief Rinie lag met zijn voeten buitenboord omdat het bed voor hem te kort was.

We hadden een Porta Potti (chemisch toiletje) maar daar kwam zo’n chemische lucht uit als je het deksel opendeed dat ik dat echt niet wilde als ik midden in de nacht zou moeten plassen. Ik wilde de camper niet veranderen in een chemical warzone want dan zou je daar de rest van de nacht moeten slapen. Midden in de nacht dus een paar honderd meter lopen op een donkere camping. Maar we hebben het overleefd. Met de nadruk op overleefd.

De maat was vol

De volgende morgen werden we redelijk brak wakker. Rinie en ik dus, Pip was helemaal fris en fruitig. Ik had net schone sokken aan getrokken en ik stapte van het bed. Voltreffer! Midden in de drinkbak van Pip. O ja, die stond daar inderdaad. Zo hadden we nog veel meer wat we niet meer konden vinden, wat we nergens kwijt konden of wat ontzettend in de weg stond. Of alles tegelijk. En het regende alweer.

We waren er helemaal klaar mee. Na nog geen dag vakantie hebben we besloten om terug te gaan naar huis. Yup, gewoon omdat Rinie en ik er allebei tegenop zagen om nog een nacht in de camper te moeten slapen. Laat staan 5 nachten. Naar huis, naar ons eigen bed en Pip weer in haar bench.

Daar ging ons back-up plan

Wat ontzettend zonde is dit. Sowieso van mijn droom die toch niet zo’n mooie droom bleek te zijn. Maar we hebben de bus voor 6 nachten gehuurd en nu brengen we hem na 1 nacht alweer terug naar de eigenaar.

We hebben een krankzinnig bedrag betaald voor deze vakantie en we hebben het eigenlijk niet eens leuk gehad. En ons back-up plan dat we van tevoren al bedacht hadden, mochten we het niet fijn vinden om in de camper te blijven, verdween ook in de prullenbak. Ons back-up plan was namelijk dat we dan thuis zouden slapen en overdag met de camper erop uit zouden gaan. Maar Pip vindt rijden in de camper afschuwelijk, dus dat gaan we ook niet doen.

Blij dat ik dit leergeld mocht betalen

Dé vraag komt dan natuurlijk meteen op: heb ik/hebben wij spijt van dat we dit gedaan hebben? Nee, nee en nee. Nee we hebben geen spijt dat we de buscamper hebben gehuurd. Sterker nog, we zijn juist blij. Deze droom zat al zo lang in ons hoofd en nu kunnen we het loslaten.

Nee, we hebben geen spijt dat we na een dag al naar huis gaan. Natuurlijk kunnen we de 6 dagen volmaken, maar is het leuk? Worden we er blij van? Nee, daar zouden we erg verdrietig van worden en dan moet je gewoon je conclusie trekken en het juiste doen. Wij worden gewoon niet domweg gelukkig in een camper.

Nee we hebben geen spijt dat we krankjorum veel geld uit hebben gegeven voor 1 dag vakantie. We hebben ook echt mooie momenten gehad. We hebben op het strand gewandeld. We hebben heerlijk gegeten. Onze hond heeft de nacht van haar leven gehad, dat we met de hele roedel in een haar ‘hondenmand’ hebben geslapen. En we hebben weer een mooi verhaal voor later. ‘Weet je nog toen in de buscamper? Nou dat was wat! Waardeerden we meteen weer wat een fijn huis we toch eigenlijk stiekem hebben.’

Wat pas echt erg geweest zou zijn, was als we een buscamper hadden gekocht en er dan na 1 nacht achterkomen dat het niks voor ons is. Nee hoor, het is prima zo. Dat noem ik leergeld en af en toe gebeurt het dat je dat mag betalen.

Ik ben natuurlijk erg benieuwd. Heb jij wel eens leergeld betaald? Zo ja, waarvoor?

Geniet van je zondag!

Groetjes,
Liesbeth

PS: Pip was doodmoe na dit avontuur. Maar het gaat inmiddels goed hoor ?