Als je brildragend zou je het gevoel kunnen hebben dat je ogen stuk zijn. Dat ze het niet alleen kunnen en dat dit alleen maar erger en moeilijker wordt. Maar wat als dat niet waar is? Wat als je ogen moe zijn. Overvraagd. Dat ze inmiddels een soort van verslaafd zijn geraakt aan hulpmiddelen. ‘Krukken’, niet voor je benen, maar voor je ogen.
Hoe zou het zijn als je je ogen niet hoeft te corrigeren, maar dat je ze juist weer mag leren vertrouwen?
We beginnen met een ongemakkelijke waarheid
Veel mensen denken: ik zie slecht, dus er is iets mis met mijn ogen. En als er iets mis is, moet dat worden opgelost. Met een bril, lenzen of een operatie. Maar wat als dat verhaal niet klopt?
Wat als je zichtproblemen niet voortkomen uit een defect, maar uit een patroon dat je (onbewust) hebt aangeleerd? Wat als je ogen zijn gaan functioneren op een manier die eigenlijk niet bij ze past en dat je ze dus niet hoeft te fixen, maar dat je ze wilt helpen om te herstellen?
En ja, dat vraagt iets anders dan je gewend bent. Niet harder je best doen, maar juist loslaten. Niet forceren, maar verzachten. Niet corrigeren, maar opnieuw leren vertrouwen.
Mocht je nu denken ‘Liesbeth, wie ben jij om dit te zeggen?’ Ik ben hier niet alleen in. Ik ben (toevallig?) het boek ‘Jij bent de placebo’ van Joe Dispenza aan het lezen en dat gaat precies hier over. Hoe je jezelf kunt genezen door een compleet andere mindset aan te nemen.
De bril is geen oplossing, maar een pleister
Toen ik op een dag in de sportschool was en mijn bril van mijn zweterige neus gleed, overviel me een besef: ik zie niks. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Ik realiseerde me hoe afhankelijk ik was geworden van dat stukje glas op mijn gezicht. En dat ik wat zien betreft niet meer op mijn eigen lichaam kon vertrouwen.
Ik dacht aan al die jaren waarin mijn bril steeds sterker werd. Elke controle opnieuw hoorde ik dat mijn zicht verder achteruit was gegaan. En braaf nam ik weer een bril met zwaardere glazen mee naar huis.
Tot ik ontdekte dat je ogen, net als spieren of wonden, kunnen herstellen. Als je je ogen geeft wat ze nodig hebben. Geen druk of correctie. Maar ontspanning. Beweging. Licht. Aandacht. En vertrouwen.
Dat was voor mij het kantelpunt. 🔄
Zien is niet statisch
We zijn gewend om naar zicht te kijken alsof het een vaststaand feit is. ‘Ik heb -4.’ ‘Zij heeft +2.’ ‘Mijn zicht is nu eenmaal slecht.’
Maar als je goed kijkt, zie je dat zicht geen constante is. Je zicht fluctueert. Denk aan hoe je soms in de ochtend beter ziet dan ’s avonds. Of hoe je na een wandeling in de zon ineens merkt dat je alles scherper ziet.
Zien is dynamisch. Het verandert. Net als je ademhaling, je stemming of je spierspanning.
En als het kan veranderen, dan kan het dus ook verbeteren.
Misschien niet in één dag, niet zonder inzet… maar wel op een natuurlijke, duurzame manier. 🧩
Waarom correctie juist averechts werkt
Een bril corrigeert en dat is precies het probleem.
Je ogen worden als het ware vastgezet in één bepaalde focus. Vaak zie je het best als je recht vooruitkijkt door het midden van je bril. Daarmee zet je je ogen vast. Zonder afwisseling, ontspanning of flexibiliteit.
En dat terwijl je ogen van nature gemaakt zijn om te bewegen en een bril beperkt die bewegingsvrijheid. En dus train je eigenlijk niet je ogen… je leert ze juist af om te doen waar ze zelf het best in zijn.
Dat noemen ze dan helpen 🙈. Maar feitelijk is het afhankelijk maken.
Wat vertrouwen doet met je zenuwstelsel en met je zicht
Als je angstig of gespannen bent, komt je lichaam in de zogenaamde vecht-of-vluchtstand. Je hartslag versnelt, je ademhaling wordt oppervlakkiger en je zintuigen versmallen. Zien is een zintuig en het versmallen merk je in dat je ogen gaan fixeren. Je blik wordt smal, schokkerig, star.
Vergelijk het met hoe een dier kijkt als het schrikt: alles spant aan. Dat gebeurt bij ons ook, zelfs als het onbewust is.
Als je je ogen weer leert ontspannen, gebeurt het tegenovergestelde. Je activeert je parasympathische zenuwstelsel, de rust- en herstelstand van je lichaam. Je adem verdiept. Je schouders zakken. En je ogen kunnen weer soepel bewegen en breder kijken.
Vertrouwen activeert letterlijk een ander deel van je zenuwstelsel. En dat merk je in je zicht. 👁️
De bril als schild, waarom veel mensen zich veilig voelen achter glas
Voor veel mensen voelt een bril niet alleen praktisch, maar ook als een buffer. Een schermpje tussen jezelf en de buitenwereld. Je kijkt, maar je hoeft niet helemaal zichtbaar te zijn. Je kunt je achter een bril verschuilen en al helemaal als die bril een zonnebril is.
Dit geldt niet alleen voor jezelf, ook anderen merken het. Krijg je ineens te horen: ‘jij zonder bril? Dat is gek. Je ziet er ineens zo… bloot uit.’ Dat is logisch. Je gezicht verandert, maar ook je uitstraling. Zonder bril komt je blik directer binnen. Dat kan voor een ander spannend zijn.
Daarom is het goed om je af te vragen: draag ik mijn bril alleen voor mijn zicht, of ook als bescherming? En wat gebeurt er als ik hem even afzet? Niet alleen met mijn ogen, maar ook met mijn gevoel van openheid?
Het mooie is: als je leert kijken met zachte ogen, heb je dat schild niet meer nodig. Je blik wordt natuurlijker, vriendelijker en helderder van binnenuit.
De bril als onderdeel van je identiteit, wie ben jij zonder?
Een bril is niet zomaar een voorwerp. Veel mensen zijn gaan geloven dat het bij ze hoort. Zoals een snor. Of een haarkleur. Of een stijl.
Zeker als je al van jongs af aan een bril draagt, wordt het onderdeel van wie je denkt te zijn. Je herkent jezelf in de spiegel met bril en je omgeving is al helemaal gewend aan je bril.
Yep, het is wennen, voor iedereen, als je je bril afzet.
Hoe je vandaag kunt beginnen
Je hoeft niet van de ene op de andere dag brilvrij te zijn en de kans is groot dat het ook niet in 1 dag gaat lukken. Maar je kunt wel vandaag beginnen met kleine dingen die je ogen helpen herinneren dat ze het zelf kunnen.
1. Laat je bril af waar het veilig voelt Thuis, op de bank, tijdens het tandenpoetsen, of in de tuin. Geen stress. Gewoon even wennen aan natuurlijk zicht, ook als het wazig is.
2. Doe elke dag iets ontspannend voor je ogen Een paar minuten je ogen sluiten. Buiten wandelen zonder te staren. In de zon zitten met gesloten ogen.
3. Let op je taalgebruik Zeg niet: ‘Ik zie niks zonder bril’. Zeg liever iets als: ‘Mijn ogen zijn aan het leren’. Dat kleine verschil doet iets met je vertrouwen. En vertrouwen doet iets met je zicht. 🌱
Tot slot
Zien zonder bril is geen trucje. Het is een proces van opnieuw leren. Van anders omgaan met je ogen, met je lichaam, en met jezelf.
En dat proces begint niet bij je ogen, maar bij je overtuiging. Durf jij te geloven dat herstel mogelijk is? Niet perfect, niet magisch, maar wel echt, stap voor stap.
Wat als je vandaag niet wacht tot iemand je vertelt dat het mag… maar het gewoon probeert?
✨ Wat als je weer durft te vertrouwen?
✨ Wat als je vandaag al begint?
✨ Wat als je straks zegt: ‘Ik zie weer zonder bril’?
Je hoeft het niet alleen te doen. Klik hier voor gratis tips. Of check hier mijn (online) training Weer Zien Zonder Bril. Wil je eerst mijn eigen verhaal lezen over hoe ik van +4,5 naar brilvrij ging in 10,5 maand? Klik dan hier.
Want als ik het kan, kun jij het ook.
Ik zie je!
Liesbeth