Afgelopen zaterdag mocht ik voor het eerst sinds corona weer naar Yoga. Jippie! En we hadden een mooi aantal aanmeldingen, de zaal was zo goed als vol. Nu moet je weten dat ik een uur Yoga niet volhoud. Dus vlak voor de start van de les wilde ik nog snel even een sanitaire stop maken. Maar de zaal was dus vol.
Schuifspelletje of een slimme hack?
Ik kon kiezen, of een schuifspelletje beginnen en aan minstens 3 mensen vragen om een eindje verder te gaan staan. Die moesten dan ook weer aan andere mensen vragen om een stap opzij te doen. Want als de matten op afstand van anderhalve meter liggen en iemand loopt er tussendoor, dan is dat per definitie geen anderhalve meter meer.
Ik zag ook een snelle uitweg. Dan hoefde ik maar over 1 mat heen te springen, want mijn buurvrouw stond naast de deur én ze stond met haar rug naar mij toe helemaal vooraan op haar mat. Dus ik sprong over de achterkant van haar mat en de spreekwoordelijke hel brak los. De dame op de mat snauwde me toe dat ik niet over haar mat mocht springen. ‘Ook voor spullen geldt de anderhalve meter’ en toen zei ze er met alle giftigheid die ze in zich had daar achteraan ‘MEVROUW’. Waarop de man die aan de andere kant naast me stond ook uitviel en zei ‘je kunt natuurlijk ook overdrijven’.
Was dit mijn meest handige actie ooit?
Was het slim van me om over die vrouw haar mat te springen? Natuurlijk niet, achteraf gezien was het dom. Maar zo naar me uitvallen, dat raakte me echt wel. Ik voelde ook meteen een enorme boosheid omhoogkomen en dat is niet echt zen tijdens Yoga ?.
Gelukkig had een ik week van tevoren een post op Instagram gelezen van mijn zeer gewaardeerde klant Adrienne van den Bos. Ik deel hem even met je en ik beveel Adrienne echt aan om te volgen want deze nog jonge onderneemster heeft zoveel wijze woorden die ze steeds weer deelt! Het hielp me enorm om mijn boosheid kwijt te raken en gewoon te denken ‘interessant dat iemand zo reageert’.
Podcast over rouw van Michael Pilarzcyk
Waar het me ook meteen aan deed denken was aan een bijzondere podcast van Michael Pilarzcyk waar ik naar heb geluisterd. Ik luister sowieso graag naar Michael, maar deze podcast is voor mij echt een topper.
Het is een interview met begrafenisonderneemster Brenda Siebrand-Koper. Zij vertelt over hoe zij de corona-crisis heeft beleefd als ondernemer maar vooral ook als mens. Want corona heeft in haar gezin een slachtoffer geëist en ze weet dus uit de eerste hand wat dat met een mens doet. Ze heeft niet direct antwoorden, maar ze stelt wel hele goede vragen en ze vertelt verhalen die echt tot nadenken stemmen.
Is dit echt hoe we met elkaar om willen gaan en is dit de samenleving die we met z’n allen willen? Zijn de gevolgen niet veel erger dan de kwaal? Heel eerlijk, ik vind inmiddels van wel. Ik ben niet bang voor corona en nooit geweest ook overigens. Ik ben wel bang voor wat corona voor de samenleving betekent.
Eind goed al goed
En nog wel heel grappig (vind ik dan). Na Yoga ging ik op de fiets naar huis en wij wonen vlak bij een paar horecagelegenheden met grote terrassen. Op een van de terrassen was net een fietsclub neergestreken. Het was een groep van zeker 20 man en ze waren allemaal hutje mutje aan een grote tafel gekropen. Ik geloof nooit dat al die mannen uit hetzelfde gezin komen, dus waar was toen ineens de anderhalve meter samenleving?
Je ziet, vandaag dus geen ondernemerstip of überhaupt een ondernemersverhaal, maar gewoon een persoonlijke noot. Ik ben benieuwd wat je van mijn verhaal vindt en wat je zelf ervaart in de corona-tijd. Ik lees het graag in de reacties.
Blijf gezond,
Liesbeth