Als ik mensen spreek die horen over mijn methode om weer te gaan zien zonder bril, lenzen of operatie, dan merk ik dat ze ruggespraak willen houden met hun opticien. En wat krijg ik dan vaak te horen? ‘Mijn opticien zegt dat de Bates-methode kan helpen, maar dat ik er dan wel rekening mee moet houden dat ik voor de rest van mijn leven moet blijven oefenen.’
En dan wordt het stil, want dat willen mensen niet. Dat voelt zwaar en moeilijk en dan lijkt een bril een makkelijkere weg om te kiezen. Ik snap het.
En. Het. Is. Niet. Waar.
Het is niet waar dat je met de Bates-methode je hele leven moet blijven oefenen. Het is niet oefenen. Je bent niet hele dagen moeilijke fratsen uit aan het halen. Juist niet. Wat je leert met de Bates-methode is om je ogen te ontspannen en ontspannen ogen gaan als vanzelf zien.
Mijn Bates-leraren verwoorden het zelf heel mooi. Ze komen uit Londen, dus ze spreken Engels. Maar wat zij zeggen is dit:
‘We teach you to use your eyes well. If you use your eyes well, your will see improvement. Enough to take your glasses off. If you don’t use your eyes well, there is nothing we can do to change that.’
Nederlandse vertaling:
‘We leren je om je ogen op de juiste manier te gebruiken. Als je je ogen op de juiste manier gebruikt, dan ga je verbetering zien. Genoeg verbetering om je bril af te zetten. Als je je ogen niet op de juiste manier gebruikt, dan is er niets wat we kunnen doen om dit te veranderen.‘
Leer om je ogen op de juiste manier te gebruiken
Kortom: wat je wilt leren is om je ogen op de juiste manier te gebruiken. En ja, wat dat betreft heb je levenslang. Want je wilt dus zo veel mogelijk je ogen op de juiste manier gebruiken. Doe je dat niet, dan word je afgestraft en ga je weer slechter zien.
Maar geloof me, als je eenmaal echt op pad bent met het verbeteren van je ogen, dan wil je niet anders meer. Als ik naar de tientallen zo niet honderden verhalen kijk die dokter Bates heeft opgetekend, dan zijn mensen zo blij dat ze weer zien met hun eigen ogen.
Zeg gedag tegen een fletse wereld en 2D-beeld
Als ik naar mezelf kijk. Je weet niet wat je niet weet, totdat je het wel weet. En ik heb nooit geweten dat de wereld flets geworden was door het dragen van mijn bril. Het eerste wat ik merkte toen ik mijn bril minder en minder ging dragen, was dat de kleuren van de natuur zo helder waren. Ik noemde het hysterisch. Hysterisch geel en hysterisch wit, bijvoorbeeld de bloemen.
Na het opnieuw ontdekken van de kleuren kwam voor mij diepte en 3D. En ontdekte is dat ik de wereld tientallen jaren als een ansichtkaart heb gezien. Plat. En weer, je weet niet wat je niet weet. Ik heb het 40 jaar lang niet gemist dat ik geen diepte zag. Nu zie ik het wel. En loop ik nog steeds in verwondering door het park in onze stad. Ben ik verbijsterd hoe mooi de bomen zijn en vooral hoe ze ten opzichte van elkaar staan.
Voor mij is het alsof is als kind door het sprookjesbos in de Efteling loop. Maar nu gewoon thuis, met alledaagse dingen. De wereld is zoveel mooier als je weer met eigen ogen ziet, in ieder geval is dat bij mij het geval.
Haarscherp?
En zie ik altijd haarscherp? Nee, dat niet. Maar ik zie echt goed genoeg om zonder bril te leven. Ook om zonder bril te lezen. Maar haarscherp, nee, zo mag ik het echt niet noemen. Het kan me echt niks schelen dat het niet haarscherp is want alle voordelen die ik daarnaast wel ervaar, wil ik nooit meer kwijt. En daarom zorg ik er met liefde voor dat ik altijd probeer om mijn ogen op de juiste manier te gebruiken. Word ik meteen voor beloond door mijn ogen en die pay-off zorgt ervoor dat ik met liefde ‘levenslang’ accepteer.
Blijven oefenen, wat doe je wel?
Kom ik terug op oefenen. Want oefenen doe ik ook, 2x per dag een kwartier. In de ochtend en in de avond. Maar nogmaals: het is niet ‘oefenen’. Het is heel bewust de tijde nemen om te ontspannen en je ogen geven wat ze nodig hebben.
Ben jij bereid om je ogen hetzelfde te geven? Ik heb een online training gemaakt ‘Weer zien zonder bril’. Kun je meteen mee starten. Doe je mee?
Ik zie je!
Liesbeth