Jezelf pesten

|

Liesbeth

Op woensdagmiddag hebben we dansles. Senioren-dansles om precies te zijn. En als midden-vijftigers zijn wij veruit de jongsten 🍼. Is ook wel eens leuk. Dansles is ook leuk trouwens. En zwaar, want we dansen pittig door.

Naast dansen wordt er ook heel wat afgekletst. Zo vertelde een van de dames dat ze zo slecht slaapt en als ze midden in de nacht wakker wordt, dan slaapt ze de rest van de nacht vervolgens niet meer.

Ik vertelde haar dat ik daar ook last van heb gehad en dat ik een oplossing heb. Mijn spijkermat. Als ik ’s avonds een kwartiertje op mijn spijkermat ga liggen, slaap ik die nacht als een roosje en word ik tussendoor niet wakker.

Een spijkermat, ze moest er niet aan denken. Dus eerst plaatjes kijken op internet en de week erop heb ik mijn spijkermat meegenomen om ‘m te laten zien. Ze wilde het wel proberen en ik heb er inmiddels 2, dus ik kon er 1 uitlenen.

Een week later vroeg ik  ‘en hoe ging het met de spijkermat?’ Ze had er nog niks mee gedaan en hij stond in de woonkamer. Daar zag ze ‘m iedere keer staan, voelde ze eraan (met een vinger) en besloot ze dat ze het niet zag zitten.

Weer een week later ‘en?’ Ze had wederom niet op de mat gelegen en nog een week naar de mat gekeken, gevoeld en vervolgens niks gedaan. De week daarna bracht ze ‘m mee terug naar dansles, want alleen al het zien van de mat werkte haar op de zenuwen.

Jezelf pesten

Dit snap ik niet. Dat is jezelf pesten. Of je doet iets of je doet het niet. Maar ik zou er zelf nooit voor kiezen om een paar weken naar een spijkermat te kijken. Alleen maar met je hand te voelen en niet daadwerkelijk je bovenkleding uit te trekken en erop te gaan liggen.

Ik heb nog tegen haar gezegd ‘ga met je blote rug erop liggen en hou 1 minuutje vol.’ Wat ik namelijk zelf voel is dat het korte tijd heel vervelend voelt, maar dat trekt al snel weg. En dan voelt het heerlijk. Val ik zelfs in slaap 💤.

Dus probeer het, ga 1 minuutje liggen. Is het dan nog steeds af-schu-we-lijk, dan is deze mat niet voor jou. Direct terug in het hoesje en weg ermee.

Zeg dan ‘ik heb het geprobeerd, maar dit is niet voor mij’. En dan is het klaar. Maar je gaat jezelf toch niet kwellen met een paar weken lang iedere dag kijken en voelen en denken ‘doe ik het wel of doe ik het niet?’ Dat kost allemaal headspace en negatieve energie en het is zo niet nodig.

Jezelf niet pesten

Inmiddels heb ik ontdekt dat ik hier best bijzonder in ben. Dat een groot deel van de mensheid wel degelijk voor eenzelfde scenario kiest als mijn danscollega. Dat er veel in je leven is dat rondzweeft. Zoals bijvoorbeeld trainingen kopen die je vervolgens niet gaat doen. Maar waar je wel een vervelend gevoel over hebt dat je er niks mee doet.

Daarom kies ik altijd heel bewust. Als ik iets koop (bijvoorbeeld een training) dan ga ik het ook echt doen. Twijfel ik eraan, dan koop ik de training niet. En natuurlijk kan een training tegenvallen of kunnen er omstandigheden zijn waardoor alles anders wordt. Maar in principe neem ik een beslissing en hou ik me eraan. En zo hou ik een heleboel headspace vrij.

Kan het iedereen aanraden. Snel knopen doorhakken. Dit doe ik wel, dit doe ik niet. En dus gewoon gaan liggen op die spijkermat. Direct. Nu. Niet over nadenken maar doen. En dan evalueren. Blijvertje of stoppen? Maar dan heb je het wel geprobeerd en ervaren en op basis daarvan een beslissing genomen. En klaar.

Ik zie je!

Liesbeth

PS: Denk je nu ‘die spijkermat, waar heeft ze het over?’ Ik ga het je laten zien en dan maak ik meteen een rijtje van 3 bijzondere cadeautjes die je komende feestdagen zou kunnen geven:

Plaats een reactie