Veel mensen willen resultaat. Ze willen beter zien, afvallen, zich energieker voelen. Maar als ik ze dan vraag: ‘Geloof je dat het kan?’, is het even stil. Ze hopen het. Ze zouden het fijn vinden. Maar écht geloven? Nee, dat doen ze niet altijd.
En dat is precies waarom het vaak niet lukt.
Als je je ogen wil gaan verbeteren, dan begint dat niet met een bril afzetten of met oefeningen. Het begint met geloof. Met vertrouwen. Niet een beetje, niet voor de vorm. Maar met een diep weten dat dit gaat lukken. Omdat jouw lichaam tot veel meer in staat is dan je denkt.
Ik vertel je twee verhalen waarin geloof een belangrijke rol speelt. Eentje komt uit het boek Jij bent de placebo van Joe Dispenza. En de ander is mijn eigen verhaal.
Verhaal 1: De kamermeisjes en geloof in je eigen kracht
In het boek van Joe Dispenza las ik over een onderzoek met kamermeisjes in hotels. Allemaal vrouwen die dagelijks keihard werken: bedden opmaken, stofzuigen, schoonmaken, tillen, sjouwen. Verdeeld over verschillende hotels wilde een deel van die vrouwen graag afvallen en zij werden onderdeel van een onderzoek naar de kracht van geloof en overtuigingen.
De onderzoekers verdeelden de vrouwen in twee groepen op basis van gescheiden hotels. De ene groep kreeg te horen:
‘Wist je dat je werk al enorm veel calorieën verbrandt? Stofzuigen, bedden verschonen, badkamer schrobben, je bent al super actief. Dit werk is een vorm van beweging. Dus als je dit blijft doen en je volgt het dieet dat we je geven, dan ga je zeker afvallen.’
Kamermeisjes uit het andere hotel kregen precies hetzelfde dieet, maar daarbij werd gezegd:
‘Je werk is helaas niet voldoende om af te vallen. Je zult echt een paar keer per week naar de sportschool moeten, anders gaat het niet gebeuren.’
Deze tweede groep vrouwen werkte echter al keihard gedurende hun dag en ze zagen het echt niet zitten om ook nog eens naar de sportschool te gaan. Dat was precies wat de onderzoekers wilden. De lat met de sportschool zo hoog leggen dat de vrouwen dat ook NIET zouden gaan doen.
Wat denk je dat er gebeurde?
Een paar weken later kwamen beide groepen terug. En alleen de vrouwen uit de eerste groep, de vrouwen die geloofden dat hun werk voldoende beweging was, waren significant afgevallen. De vrouwen die dachten dat ze nóg meer moesten doen (maar dat dus niet deden), waren nauwelijks afgevallen.
Als je naar de feiten kijkt hebben de vrouwen uit beide groepen hetzelfde gedaan. Een dieet en hun normale werk. Het enige verschil was dat ‘dokters in witte jassen’ tegen de eerste groep gezegd hadden dat dit genoeg was. De tweede groep kreeg van diezelfde ‘dokters in witte jassen’ te horen dat het NIET genoeg was.
Het verschil zat niet in wat ze deden, maar in wat ze geloofden. En dat maakte een wereld van verschil voor het eindresultaat.
Verhaal 2: Mijn eigen lichaam en geloof in jezelf en wat je doet
Laat ik het maar meteen eerlijk zeggen: ik zit midden in de overgang. En ik kreeg op een gegeven moment een soort… buidel. Echt zo’n Kangaroebuidel, precies rond mijn middel. Heel gezellig.
Iedereen om me heen zei:
‘Ja, dat hoort erbij hè. In de overgang kom je aan. Daar kun je niks aan doen.’
Maar nadat ik het verhaal van die kamermeisjes had gelezen, dacht ik ‘ho eens even. Dit is dus gewoon een overtuiging die zich in mijn lijf aan het vastzetten is. Maar wat nou als ik kies voor een andere overtuiging?’
Ik weet dat ik gezond leef. Ik loop iedere dag minstens 10.000 stappen. Al meer dan 150 dagen achter elkaar. Geen dag gemist. En ik ga twee keer per week naar de sportschool. Altijd dezelfde oefeningen, dat vind ik fijn. Dat ik niet na hoef te denken en mijn eigen rondje kan trainen.
Sommige mensen zeggen: ‘Ja, dat is niet genoeg. Je moet variëren, anders train je niks.’
Maar toen sprak ik een instructeur van de sportschool. Hij zei: ‘Weet je wat ik doe? Ik doe ook al twee jaar dezelfde oefeningen. Alleen maak ik ze iedere keer zwaarder.’ En ik dacht ‘dát is het. Dat kan ik ook.’
Ik nam het besluit om te geloven dat dit werkt. En ik deed nog iets: ik vroeg aan ChatGPT wat ik kon doen om die overgangsbuidel aan te pakken. Eén van de suggesties was hoepelen. Ja echt, hoepelen.
Ik heb nu zo’n fitnesshoepel gekocht, die je om je middel klikt. Er zit een gewicht aan en je beweegt die rond. Best zwaar, en leuk. Ik nam zelfs een privéles om het goed te leren.
Inmiddels ben ik in korte tijd 1,4 kilo afgevallen. En ik wil er 4 kwijt. Niet omdat ik moet, maar omdat ik geloof dat het kan. Omdat ik voel dat mijn lijf wil meewerken. En omdat ik stop met luisteren naar mensen die zeggen ‘dit hoort erbij’.
Als je blijft geloven in beperkingen, dan blijf je beperkt.
Wat heeft dit met je ogen te maken? Alles
Als je bij mij komt om je zicht te verbeteren, dan beginnen we met palmeren, zonnen en bewegen. En we beginnen met een simpele maar essentiële vraag:
Geloof jij dat dit mogelijk is?
Want als jij denkt: ‘Het is vast te laat’, of ‘Dit werkt bij anderen maar niet bij mij’, dan gaat jouw lichaam zich precies daar ook naar gedragen. Dan spant je hele systeem zich ongemerkt aan. Dan is er geen ontspanning. En zonder ontspanning, geen zichtverbetering.
Maar als je wél gelooft dat het kan, écht gelooft, dan gaan er dingen bewegen. Dan zie je ineens kleine veranderingen. Dan voel je ruimte. Dan ontstaat er hoop. Of nee: vertrouwen.
Want hoop is iets passiefs. Vertrouwen is actief. Je zet stappen omdat je weet dat het zin heeft.
Verhaal 3: De kliniek van dokter Bates, zicht verbeteren zonder bril
We gaan nog even terug in de tijd. Naar New York, begin 20e eeuw. Daar had dokter Bates (de oogarts wiens methode ik gebruik om ogen op een natuurlijk manier te verbeteren) zijn beroemde kliniek. En in die kliniek was iets bijzonders aan de hand. Het was er druk, heel erg druk. De rij voor de kliniek stond letterlijk om het hele blok heen.
Waarom? Omdat er binnen iets aan het gebeuren was wat mensen niet voor mogelijk hielden. Je zag er mensen palmeren, zonnen en zwaaien (allemaal technieken die je toe kunt passen om je zicht te verbeteren). Ik geloof oprecht dat dat er heel raar uit heeft gezien voor een willekeurige voorbijganger. Maar als je dit soort dingen met veel mensen tegelijk doet, dan is het ‘normaal’.
En er hing in de kliniek zo’n positieve vibe. Mensen gaven elkaar geloof. Ze zagen anderen ‘oefenen’ en ontspannen. Ze zagen dat het werkte. En dat werkte aanstekelijk.
Je kunt je voorstellen wat dat doet. Als je ziet dat het bij de ander lukt, dan ga je denken: misschien lukt het bij mij ook wel. En zodra je dát denkt, zodra je gelooft dat het kan, dan gebeuren er dingen.
En ja, er waren ook sceptici. Mensen die dachten: houden deze mensen zichzelf niet voor de gek? Denken ze alleen maar dat ze beter gaan zien, maar hebben ze inmiddels de testkaarten uit hun hoofd geleerd?
Daarom hadden dokter Bates en zijn vrouw Emily ‘geheime’ letterkaarten. Letterkaarten met andere letters dan de kaarten die normaal aan de muur hingen. Of werd er getest met de zogenoemde pothaak-kaart, waarbij je moet zeggen aan welke kant de opening van de letter E of U zit. Zo konden ze bewijzen dat mensen het echt weer goed zagen (als ze natuurlijk de juiste antwoorden gaven).
Vertrouwen in genezing
Of het nu om je gewicht gaat, je zicht, je energie of je levensgeluk: je krijgt wat je gelooft.
Dat betekent dus ook:
- Als jij gelooft dat het te laat is, dan zal je lichaam zich daarnaar gedragen.
- Als jij denkt dat je afhankelijk bent van een bril, dan zul je je bril nodig hebben.
- Als jij denkt: ‘Dit is voor anderen, maar niet voor mij’, dan sluit je jezelf af van de mogelijkheid dat het voor jou ook mogelijk is.
Als je in iets gelooft is succes dan gegarandeerd?
Helaas, garanties op succes zijn er niet. Ik ben er wel van overtuigd dat als je niet gelooft dat het dan moeilijk wordt om je doel te bereiken. Maar als je wel gelooft dan is het niet zeker dat je je gedroomde resultaat gaat halen.
Zo ken ik een paar mensen die een levensbedreigende ziekte kregen en die geloofden dat ze deze ziekte zouden overwinnen. Die stad en land afreisden en naar de meest bijzondere behandelaars zijn geweest en vol overtuiging in de behandelingen sprongen. En die het alsnog niet gered hebben. Voor mij voelt het dan veel te makkelijk om te zeggen ‘dan geloofden ze toch niet genoeg in dat het mogelijk was’. Dat ga je mij NIET horen zeggen.
Ik vind het ongelofelijk sneu als ik hoor dat mensen zo hun best hebben gedaan en het is niet gelukt. Maar andersom kan dus wel, dat negativiteit je tegenhoudt om succes te hebben.
Dus drie dingen die je vandaag al kunt doen voor natuurlijk beter zien
Welke 3 dingen je wilt doen om weer beter te gaan zien?
- Let op je woorden
Zeg je vaak dingen als ‘ik zie het niet goed meer’ of ‘ik moet echt m’n bril weer op’? Vervang ze door: ‘Mijn ogen zijn aan het herstellen.’ Of: ‘Ik zie steeds meer.’ - Zoek bewijzen voor wat wél lukt
Zie je ineens iets scherper in de ochtend? Merk je dat het buiten minder wazig is? Voel je dat je ogen sneller herstellen na vermoeidheid? Vier die momenten. Want wat je aandacht geeft, groeit. - Omring jezelf met vertrouwen
Praat met mensen die geloven in verbetering. Lees succesverhalen. Kijk mijn testimonials. En als iemand zegt: ‘Dat lukt je nooit’, zeg dan vriendelijk: ‘Dank je, maar ik denk daar anders over.’
Wil ik alleen maar werken met mensen die geloven dat je je ogen kunt verbeteren?
Wil ik alleen maar werken met mensen die vanaf het allereerste moment geloven dat ogen kunnen verbeteren? Ja, liefst wel. Maar ik heb ook al ontdekt dat het kan ontstaan. Dat mijn klanten een proces aangaan. Een proces dat tijd kan en mag kosten.
Zo help ik een vrouw die lang weerstand heeft gehad tegen haar bril zoveel mogelijk afzetten. Ik begreep helemaal waarom ze die weerstand had, want ze droeg een sterke bril (achter de link zit een ander verhaal dan deze over iemand die een sterke bril had en die afzette). Natuurlijk voelt dat onzeker en eng om die bril af te zetten, want dan zie je een tijdje letterlijk en figuurlijk ‘geen moer meer’.
Maar ze doet het nu en ze begint het leuk te vinden. Ja, het is op momenten lastig en het gaat nu beter en beter. Ze begint eindelijk met de methode te spelen en ze geniet ervan. Dat zie je ook aan haar. Ze is zoveel rustiger en haar gezicht is totaal veranderd. Veel zachter en opener.
Eigenlijk kunnen we nu pas echt meters gaan maken maar de aanloop hiernaartoe heeft haar veel tijd en ook geld gekost. Als dat oké is voor jou, dan vind ik het ook prima. Weet dan wel dat je heel vaak dezelfde vragen en dezelfde opdrachten van me gaat krijgen 🙈.
Hoe je een eerste stap met geloof kunt zetten? Ik heb een gratis online training gemaakt waarmee je binnen 10 minuten kunt lezen zonder bril (werkt als de sterkte van je bril tussen de -4 en de +4 zit): https://liesbethdekorte.nl/binnen-10-minuten-lezen-zonder-bril/
Durf jij het aan? Dan ontmoet ik je graag aan de andere kant.
Ik zie je!
Liesbeth