Ik stop ermee (echt!)

Ik stop ermee en nee, dit is geen geintje. Of clickbait (dat je een nieuwsgierig makende titel verzint waardoor mensen je bericht open klikken). Het is ook niet iets kleins. Nee, het is echt wat het is. Ik stop per 1 juli 2021 als VA.

Nou, hè hè, dat is eruit. Mijn klanten weten het al bijna twee maanden, maar heel eerlijk: ik durf het bijna niet te zeggen. Want ergens schaam ik me. Er zijn op dit moment zoveel ondernemers die zwaar getroffen zijn door corona en die een spreekwoordelijke moord zouden doen voor stabiele inkomsten waar lage kosten tegenover staan. Ik heb dat, mijn bedrijf gaat financieel gezien uitstekend. En ik heb echt geen enkele last gehad van corona.

Ik stop ermee, maar waarom?

En toch stop ik. Waarom? Omdat ik vanaf het allereerste begin in 2015 al opzag tegen maandagen. Iedere maandag weer moet ik moed verzamelen om aan de slag te gaan. En iedere vrijdag ben ik als een kind zo blij dat het weekend is. Ik hou bijvoorbeeld een dankbaarheidsdagboek bij en ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen als ik de vrijdagen terugzoek en keer op keer zie dat ik zo dankbaar ben voor het feit dat het ein-de-lijk vrijdag is.

Het gaat trouwens niet eens alleen over weekenden. Ieder weekend is een vluchtheuvel in de tijd, maar iedere avond wás ook een vluchtheuvel. Zeker in mijn begintijd als VA. Dan zette ik aan het eind van de middag alle apparatuur uit en dan kon niemand me meer bereiken en voelde ik me veilig. En de volgende morgen ging ik weer. Dapper stapte ik van mijn vluchtheuvel af en gaan…

Ander voorbeeld:

In 2016 nam ik, na anderhalf jaar bezig te zijn als ondernemer, voor het eerst een midweek vakantie. En natuurlijk gebeurden er dingen waardoor ik direct al spijt had dat we überhaupt op vakantie gingen. Want ik kón helemaal niet weg. We zijn toch gegaan en ik heb een paar heerlijke dagen gehad. Totdat we naar huis gingen en ik écht niet wilde. Mijn eigen huis was mijn veilige haven niet meer, maar een akelig monster waar ik ook mijn kantoor had. Ik zat letterlijk te huilen in de auto naar huis en toen ik mijn koffer naar de slaapkamer wilde brengen kwam ik langs mijn kantoor. Toen brak de dam pas echt, want ik wilde daar echt niet naar binnen. Een paar uur later deed ik dat natuurlijk toch, want de mails moesten bijgewerkt worden…

Uit de gouden kooi

Heel eerlijk, het gaat nu al een stuk beter dan 6 jaar geleden. Maar het gaat nog steeds niet goed genoeg. Ja, ik ben een goede VA. En nee, ik word niet gelukkig van dit werk. Ik voel me heel vaak opgejaagd. Ik ben moe, zo moe dat ik regelmatig om 7 uur ’s avonds zeg dat ik het liefst naar bed zou gaan. En 90% van de tijd lig ik ook rond 8 uur al op bed. Omdat het gewoon niet meer gaat.

Ik ben het zat om altijd voor anderen klaar te staan. En ik heb heel erg het gevoel dat ik iets anders te doen heb in dit leven. Maar dat er geen ruimte is om dat ‘anders’ ook daadwerkelijk een kans te geven. Ik heb het namelijk te druk met werken voor mijn klanten. En daarom heb ik een paar maanden geleden de knoop doorgehakt en ga ik mijn gouden kooi verlaten. Want als je een leuk leven wilt hebben, dan zal je leuke dingen moeten doen. En wat ik nu doe past me gewoon niet. Het leven is te kort om hele dagen achter de computer te zitten.

Een groot drama?

Was het dan allemaal kommer en kwel? Nee hoor. Ik heb superleuke klanten mogen helpen. Klanten die in het begin van onze samenwerking vaak niet eens het geld hadden om mij in te huren. Dat mijn factuur een flinke hap uit hun financiën nam. Maar dat ze toch het lef hadden om mij aan te haken. En met succes. Want bij alle klanten waar ik lang mee heb mogen werken hebben we een dijk van een bedrijf neergezet. En kunnen mijn klanten me inmiddels met twee vingers in hun neus betalen.

En nu?

Wat ga ik nu doen dan? Nou, dat is nog een dingetje. Want dat weet ik dus niet. Mijn hoofd zit al jaren zo vol met de sores van bedrijven van anderen dat mijn eigen plannen nog vaag en onbestemd zijn. Ik heb dus geen plan. Nou ja, het plan om deze zomer rust te nemen en een plan te maken. Ik kan je vertellen dat dat eng is. Man, ik sch*^t in mijn broek. Maar toch voel ik dat het goed is. Ik vertrouw erop dat mijn plan zich gaat ontvouwen. Dat er kansen op mijn pad komen en dat ik dan niet hoef te denken ‘kan niet, geen tijd’. Dat ik die kansen mag pakken. Alleen ik zou nu al zo graag een sneak preview krijgen van wat die kansen dan zijn. Maar helaas, zo werkt het niet.

Op dit moment ben ik dus aan het afronden bij mijn klanten en zet ik alle instructie-video’s klaar voor mijn vervangers. De nieuwe toppers die het stokje van mij over gaan nemen. En per 1 juli wordt het stil. Dan is mijn mailbox leeg. Valt mijn to-do lijst droog. En laat mijn WhatsApp geen rode bolletjes meer zien. Ik zie het al helemaal gebeuren dat ik me binnen een dag al stierlijk verveel. So be it.

Wat ik niet opgeef?

Wat wel door zal lopen zijn mijn affiliate-websites. Want schrijven daar zal ik niet snel mee stoppen. Sterker nog, per 1 juli krijg ik eindelijk tijd om weer eens serieuze stappen te zetten. Dat ik niet even snel tussendoor een blog schrijf maar dat ik de tijd heb om onderzoek te doen. Om rustig te schrijven en om mijn sites nog verder te optimaliseren. Ik heb er zin in.

En ondertussen hoop ik natuurlijk op een mooie zomer. Overdag een zonnetje en 25 graden en ’s nachts een flinke regenbui. En dat zo door tot eind oktober.

Zoals ik al zei ‘schrijven stop ik niet mee’ dus mijn blogs gaan zeer waarschijnlijk ook gewoon door. Je bent nog niet van me af!

Groetjes,
Liesbeth

PS: Ik weet niet of het jou ook al opgevallen is, maar ik zie steeds meer posts op sociale media van mensen die drastische beslissingen nemen. Mensen die vertellen dat het soms zo moeilijk is om vertrouwen te houden, zeker als je omgeving je niet snapt. Daar heb ik een mooie post over gevonden van Adrienne van den Bos. Lees hier verder, wie weet inspireert haar verhaal je net zoals haar verhaal mij heeft geïnspireerd om door te zetten.

8 gedachten over “Ik stop ermee (echt!)”

  1. Ha Liesbeth,
    Wat een prachtige verhaal van durven je hart te volgen en je innerlijke stem. Ik wens je heel veel mooie dingen die je hart raken en waar je blij van wordt. En schrijven kun je zeker mooi verwoord. Ik wens jemooie inzichten en een leven vanuit je hart. Katinka

    Beantwoorden
  2. Hi Liesbeth,
    Wat vind ik dat naar voor je, dat het zo’n struggle was! Ik hoop dat er iets heel moois op je pad komt, iets dat wél bij je past! Ik hoor het wel!
    Geniet van de zomer en je zoektocht!
    Groetjes, Claudia

    Beantwoorden
    • Dank je wel voor je bericht Claudia. En ja, het was een strijd, maar als je er middenin zit dan gaat het ook wel. Maar ik besefte meer en meer dat zo doorgaan me niet blij zou maken.

      Beantwoorden
  3. Lieve Liesbeth,

    Wat moedig om dit onder ogen te zien en ernaar te luisteren. Daar heb ik nog wat te leren (lef krijgen en vertalen in stappen zetten).

    Dank voor je verhaal. Ik blijf je volgen.

    En ik wens je een mooie ontspannen toekomst toe met bezigheden waar je de hele week blij van wordt. Met veel zonnige dagen van 25°C en ’s nachts een frisse bui 😉

    Hartelijke groet,
    Jonneke

    (je hebt me geïnterviewd, sort of, voor Carla, Laatste Liefde… enne ja… in de liefde gaat het nog goed!)

    Beantwoorden
    • Hoi Jonneke, bedankt voor je bericht. En ik weet nog wie je bent hoor, maar fijn om te horen dat het nog steeds goed gaat.

      Beantwoorden
  4. Hoi Liesbeth,
    Wat heb je dit mooi, ontroerend, eerlijk onder woorden gebracht. Moedig en wijs besluit als ik het zo lees. Herkenbaar ook, als ondernemer is het zoeken naar de balans tussen werk en vrije tijd en die is ook vaak (of zoals jij het verwoord) zoek. Ik wens je een mooie, rustige zomer en toekomst toe. Lieve groet en hoop je binnenkort weer te zien

    Beantwoorden

Plaats een reactie