Belemmerende gedachte of de waarheid?

Als virtueel assistent werk ik zeker 95% van de tijd vanuit huis. Ik denk zelfs dat het nog meer is. Maar soms is het niet anders, dan moet ik reizen om bij mijn klanten te komen.

Afgelopen week was het zo ver, ik ging naar een klant om de boekhouding op orde te maken en het was superhandig om bij hem thuis te werken. Als we iets nodig hadden, kon hij het waarschijnlijk meteen pakken en dat lukt niet als je ergens anders afspreekt.

De heenreis

Voor wie het niet weet, ik heb een grote hekel aan autorijden en als het niet hoeft dan doe ik het het liefst nooit meer. En nu moest ik nog naar Ridderkerk (bijna Randstad) ook. Gewapend met mijn grote vriend TomTom vertrok ik al vroeg in de morgen. Helaas vind ik de TomTom niet altijd even duidelijk en ik had dan ook een paar twijfelpunten. Maar het ging goed en ik ben in 1x naar het adres gereden.

Terug was een heel ander verhaal

Op de terugreis ging het helemaal mis, door een paar fouten van mij en een ongelukkige omstandigheid. Mijn klant vertelde hoe ik het beste terug kon rijden en hij zei dat ik aan het eind van de weg rechts moest. Ik herkende dat specifieke punt niet als een ‘einde van de weg’ en de TomTom zei links, dus dat heb ik gedaan. Rijden, rijden, rijden en op een bepaald moment kwam mijn afslag. En die was afgesloten, daar mocht ik niet op.

Doorrijden dus en de TomTom bleef maar zeggen dat ik om moest draaien. Ik weet echter dat het zo niet werkt, dan wil je navigatie dat je teruggaat naar de afslag waar het afgesloten is en dat gaat niet. Vervolgens heb ik nog een afslag gemist (mijn fout) en ineens zat ik in Rhoon. RHOON?!?

Ik heb de kaart even uitgeprint en kijk eens hoe ver ik verkeerd gereden ben. Ik moest naar het zuiden en ik ben helemaal naar het westen gereden.

Belemmerende gedachte of waarheid?

Daar word ik dus zo chagrijnig van en ik kan mezelf wel slaan. Hoe krijg ik het voor elkaar? Ik doe serieus mijn best om zo snel mogelijk naar huis te rijden en ik rijd gigantisch om. En waarom? Omdat ik de slechtste navigeerder van Nederland ben?

Dan is mijn vraag: Is dit nu een belemmerende gedachte of is het gewoon de waarheid? Ik kan nu twee kanten op:

  • Accepteren dat ik de slechtste chauffeur van Nederland ben en tegen klanten zeggen dat ze veel van me mogen vragen, maar dat ik niet naar ze toe kom met de auto
  • Niks accepteren en aan de slag gaan. Zorgen dat ik de TomTom beter ga begrijpen, dat ik meer rijd en meer ervaring op doe en gewoon ga werken aan mijn zwakke punt

Mijn eerste gedachte is kiezen voor optie 2. Kom op zeg, ik kan zo veel, dan moet ik dit toch ook kunnen?!? Maar is het niet veel slimmer om je sterke punten nog sterker te maken, dan je te concentreren op dingen waar je niet goed in bent?

Wat doe jij met je zwakke punten?

Ik wacht met smart op de zelfrijdende auto, of een auto met chauffeur. Heerlijk lijkt me dat, want nu is ergens naar toe moeten gewoon een last voor me.

Wat doe jij in dit soort situaties? Wil je juist je zwakke punten verbeteren of kies je ervoor om het te laten voor wat het is. Je kunt nu eenmaal niet alles en dat moet je ook helemaal niet willen. En dit geldt natuurlijk niet alleen voor persoonlijke uitdagingen maar ook voor jou als ondernemer.

Wat zou jij echt niet meer zelf moeten doen? Of de andere kant: waar zou jij echt aan moeten werken wil je het goed genoeg onder de knie krijgen? Ik hoor het graag van je.

Vandaag blijf ik lekker thuis :-),

Liesbeth

 

4 gedachten over “Belemmerende gedachte of de waarheid?”

  1. Mijn tip: veeeeeeel vaker autorijden. Het is een kwestie van routine opbouwen. En dan moet je het echt eerst heel vaak doen. Daarna wordt autorijden super leuk. En handig: het is vrijheid! Ik ken zoveel vrouwen die niet van autorijden houden. Maar ze rijden ook allemaal veel te weinig. Soms zelfs alleen als hun man een borrel op heeft of het om andere reden echt niet anders kan. Dan leer je het nooit en blijft het eng.

    Beantwoorden

Plaats een reactie